Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

Είναι αυτονόητη η θέση της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού: η πολιτιστική κληρονομιά δεν παραχωρείται, δεν υπάγεται σε καθεστώς συναλλαγής. Τα πολιτιστικά μνημεία προστατεύονται και το νόημα αυτής της προστασίας δεν αλλάζει. Η συλλογική μνήμη μας τα προστατεύει, η δημοκρατία μας τα προστατεύει, το Σύνταγμά μας τα προστατεύει.

Η διαχείρισή τους αποτελεί αποκλειστική και αδιαπραγμάτευτη αρμοδιότητα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Οι αρχαιολόγοι και όλοι οι άνθρωποι του πολιτισμού εργάζονται καθημερινά για να τα διατηρήσουν, δίνοντας σύγχρονο νόημα στην ύπαρξή τους. Η κοινωνία προχωρά και αναπτύσσεται, βγαίνει από την κρίση και προσδοκεί την επόμενη μέρα. Τα αρχαία μνημεία και κάθε ιστορικός τόπος μνήμης –από το πιο μικρό ιερό σε μια απομακρυσμένη γωνιά της χώρας μέχρι την Ακρόπολη– θα είναι πάντα εκεί ως σταθερά σημεία αναφοράς· όχι της συγκυριακής αγωνίας των πρωτοσέλιδων, αλλά της σιγουριάς μας για κάθε νέα σελίδα που γράφουμε από ‘δω και πέρα. Δεν πωλούνται, ανήκουν στους πολλούς, ανήκουν σε όλους μας.

Τα αρχαία μνημεία, τα μουσεία, οι αρχαιολογικοί χώροι, οι ιστορικοί τόποι, η άυλη κληρονομιά, το σύνολο της πολιτιστικής κληρονομιάς στη χώρα μας συνθέτουν ένα σημαντικό μέρος του πολιτισμικού χάρτη πάνω στον οποίο καλούμαστε να σχεδιάσουμε στρατηγικές για τη διεύρυνση της πολιτισμικής δημοκρατίας. Η κουλτούρα δεν είναι μονοσήμαντη έννοια. Είναι ζωντανή, εξελίσσεται, μεταμορφώνεται, συνδιαμορφώνεται με την κοινωνία, τις ανάγκες της και τις προσδοκίες της. Ως εκ τούτου η κουλτούρα είναι συνυφασμένη με το δημόσιο συμφέρον και εγγυάται πως η δημοκρατία στη χώρα μας είναι πράγματι υπόθεση των πολλών. Μέρος αυτής της κουλτούρας είναι τα αρχαία μνημεία και τα νοήματά τους.

Πώς μπορούμε ως κράτος και ως κοινωνία πολιτών να διαχειριστούμε όχι για αυτούς αλλά μαζί με τους μετανάστες το «μαζί» που μας επιφυλάσσει το μέλλον;

Είναι σε όλους γνωστή η αποτυχημένη κατάληξη της ποτοαπαγόρευσης, που το μόνο που κατάφερε ήταν να πλουτίσουν τα παράνομα κυκλώματα. Φοβάμαι πως το ίδιο θα συμβεί στις ημέρες μας με  τη «λαθρομετανάστευση» και τις πολιτικές απαγόρευσης που επιβλήθηκαν ως τώρα. Οι ροές προσφύγων και μεταναστών συνεχίζονται εκρηκτικές και αυτό το καλοκαίρι. Οσοι περνούν με σαπιοκάραβα τη Μεσόγειο υπολογίζονται σε πάνω από διακόσιες χιλιάδες τους τελευταίους μήνες με προορισμό την Ελλάδα και την Ιταλία. Δύο χιλιάδες είναι μόνο ο τραγικός απολογισμός όσων πνίγηκαν.

Εν τω μεταξύ, με δεδομένη την ευρωπαϊκή πολιτική αμφιθυμία, μερικά εκατομμύρια άνθρωποι εν αναμονή ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ιορδανίας και της Τουρκίας. Ο  κύκλος εργασιών των διακινητών από το Αφγανιστάν ως τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια και από τις αφρικανικές χώρες αντιστοίχως ξεπερνά κατά ορισμένους υπολογισμούς το 1 δισ. ευρώ. Ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες καταπατώνται από όλες τις πλευρές και με πολλούς τρόπους, ενώ πάει να επιβληθεί ένα ιδιότυπο απαρτχάιντ και η ιδέα των στρατοπέδων συγκέντρωσης νομιμοποιείται στη συνείδηση του ευρωπαίου πολίτη ενώ παράλληλα ζεσταίνει την καρδιά του κτήνους.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=729659

Μέσα Μαΐου κι ακόμη ο καιρός είναι άστατος σαν τις εβδομάδες που έρχονται και φεύγουν από την αρχή αυτής της χρονιάς, ανοιγοκλείνοντας τον ασκό του Αιόλου και φέρνοντας μπόρες, καταιγίδες και σύντομες ηλιοφάνειες πότε στo Euro Working Group, πότε στο Eurogroup, στις συναντήσεις Κορυφής ή στα ταξίδια και τα τηλεφωνήματα. Αλλά και στα ενδιάμεσα, τα καιρικά φαινόμενα δεν ησυχάζουν. Αρκεί μια δήλωση ανώνυμου Ευρωπαίου αξιωματούχου, μια συνάντηση του Σώυμπλε στην εκλογική του περιφέρεια, μια απαρέσκεια των θεσμών ή μια συνέντευξη Βαρουφάκη για να πέσουν νέοι κεραυνοί, να προκληθεί θύελλα και μετά να βγει πάλι για λίγο το ουράνιο τόξο. Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά ορισμένους τοπικούς εσωτερικούς ανεμοστρόβιλους και πυκνές νεφώσεις, πότε στις συνεδριάσεις της Βουλής, πότε στα δικαστήρια και πότε στις τεχνικές των τηλεπαραθύρων έχει στη διάθεσή του ένα πλούσιο δελτίο καιρού.

http://www.chronosmag.eu/index.php/s-p-el.html

Η κυβέρνηση κλείνει αυτή την εβδομάδα τις πρώτες 100 ημέρες της. Το τρίμηνο αυτό μοιάζει πολύ περιεκτικό, καθώς σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή στο λόγο και την επιχειρηματολογία της δημόσιας σφαίρας, στα πρόσωπα, στον τρόπο διαπραγμάτευσης, στις αιφνίδιες ανατροπές, στις συγκλίσεις και αποκλίσεις, με τα φώτα του διεθνούς ενδιαφέροντος να πέφτουν διαρκώς πάνω στη χώρα, επιτιμητικά αλλά και ενθαρρυντικά από ορισμένες πλευρές. Έχει, όντως, κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τη Δευτέρα εκείνη της 26ης Ιανουαρίου όταν ο Αλέξης Τσίπρας ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας.
http://www.chronosmag.eu/index.php/s-p-100-p-s-pl-slo.html

Σε τεντωμένο σκοινί συνεχίστηκε κι αυτή την εβδομάδα το μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα. Κορυφαίο στιγμή το Eurogroup της Ρίγας που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή και, όπως είχε ήδη προαναγγελθεί, δεν έκανε κανένα βήμα προς την περιπόθητη συμφωνία για την ελληνική υπόθεση κλονίζοντας την εφήμερη αισιοδοξία της Πέμπτης που αποτυπώθηκε στα χαμόγελα της φωτογραφίας της Μέρκελ με τον Τσίπρα. Στη διάρκεια του Eurogroup συνεχίστηκαν οι επιθέσεις με κοσμητικά στον Βαρουφάκη από Ευρωπαίους υπουργούς, κάτι όχι πρωτότυπο, ενώ άγνωστο πόσο ευγενικά συμπεριφέρθηκε ο Σώυμπλε, που όμως είχε προλάβει να στείλει τους δημοσιογράφους για τουρισμό, προεξοφλώντας κατά την προσέλευσή του ότι δεν θα υπάρξουν ειδήσεις.

http://www.chronosmag.eu/index.php/s-p-s-s-pl-slo.html

Ο σκληρός Απρίλης μπήκε με απειλητικό καιρό και εξίσου απειλητικές πολιτικές προβλέψεις.Το τελευταίο 15θήμερο όλα τα μέτωπα συνέχισαν να είναι ανοιχτά πριν και μετά το Πάσχα, με μια μικρή ανακωχή ίσα ίσα για την Ανάσταση. Η «κραυγή αγωνίας» από τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Πανούση σε πρωτοσέλιδο άρθρο των Νέων με το ερώτημα «Νοείται Αριστερά του τίποτα;» αναφορικά με την κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών από μια χούφτα αντιεξουσιαστές προκάλεσε ως πολιτικός χειρισμός αλλά επί της ουσίας ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Αντιμετώπιζε με επιχείρημα την αμφισημία μεταξύ «προκλητικής εισβολής» και «ανώδυνης διαμαρτυρίας».

http://chronosmag.eu/index.php/pl-sl-s-p-1742015.html

Φίλες και φίλοι αυτής της στήλης, εσείς κι εγώ χαθήκαμε εδώ και τρεις εβδομάδες μετά τις Χίλιες και μια νύχτες της 10ης Μαρτίου. Χαθήκαμε όπως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Διότι δεν χάνεται κανείς μόνο στα παραμύθια αλλά και μέσα στον λαβύρινθο των τεχνολογικών αλλαγών, για τις οποίες ευθύνεται και κοπιάζει ο αγαπητός Περικλής Δουβίτσας, εκδότης της Νεφέλης και αυτού εδώ του ιστότοπου, που για να ανανεωθεί έπρεπε να χαθεί και να ξαναβρεθεί, όπως ακριβώς το μαγικό δαχτυλίδι αλλά και η πολυαγαπημένη μας πατρίδα (είμαι υπό την επήρεια ακόμη της εθνικής παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου).

http://chronosmag.eu/index.php/pl-sl-s-p-342015.html

Το καινούργιο βιβλίο της Μυρσίνης Ζορμπά, Πολιτική του Πολιτισμού: Ευρώπη και Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα (Αθήνα, Πατάκης, 2014), προσπαθεί να φέρει μαζί δύο κόσμους διαφορετικούς: την πολιτική και την κουλτούρα. Σε μια εποχή όπου αναδιαρθρώνεται το πολιτιστικό τοπίο, ακυρώνεται το κοινωνικό κράτος, οι ελίτ αναδιατάσσονται, οι πολιτισμικές ιεραρχίες γεννούν κοινωνικές ιεραρχίες και πλέον απειλείται η πολιτιστική βιοποικιλότητα, χρειαζόμαστε επειγόντως ένα άλλο παράδειγμα δημόσιας πολιτισμικής πολιτικής — υποστηρίζει η Μυρσίνη Ζορμπά. Οι χώροι της πολιτιστικής πολιτικής δεν είναι πλέον όπως παλιά για τους λίγους καλλιεργημένους και τις Κυριακές. Ωστόσο, τα μουσεία, οι ακαδημίες και οι αίθουσες τέχνης δεν παύουν να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αποκλειστικής χρήσης: η περιέργεια, η αναζήτηση, η απειθαρχία, η εγγύτητα, ο διάλογος, η δοκιμή και ο πειραματισμός που χαρακτηρίζουν την καθημερινή ζωή δεν βρίσκουν θέση στις αίθουσες αυτές όπου επικρατεί η τάξη.