Η κυβέρνηση κλείνει αυτή την εβδομάδα τις πρώτες 100 ημέρες της. Το τρίμηνο αυτό μοιάζει πολύ περιεκτικό, καθώς σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή στο λόγο και την επιχειρηματολογία της δημόσιας σφαίρας, στα πρόσωπα, στον τρόπο διαπραγμάτευσης, στις αιφνίδιες ανατροπές, στις συγκλίσεις και αποκλίσεις, με τα φώτα του διεθνούς ενδιαφέροντος να πέφτουν διαρκώς πάνω στη χώρα, επιτιμητικά αλλά και ενθαρρυντικά από ορισμένες πλευρές. Έχει, όντως, κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τη Δευτέρα εκείνη της 26ης Ιανουαρίου όταν ο Αλέξης Τσίπρας ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας.
http://www.chronosmag.eu/index.php/s-p-100-p-s-pl-slo.html
Category Archives: Δημοσιεύσεις
Σε τεντωμένο σκοινί
Σε τεντωμένο σκοινί συνεχίστηκε κι αυτή την εβδομάδα το μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα. Κορυφαίο στιγμή το Eurogroup της Ρίγας που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή και, όπως είχε ήδη προαναγγελθεί, δεν έκανε κανένα βήμα προς την περιπόθητη συμφωνία για την ελληνική υπόθεση κλονίζοντας την εφήμερη αισιοδοξία της Πέμπτης που αποτυπώθηκε στα χαμόγελα της φωτογραφίας της Μέρκελ με τον Τσίπρα. Στη διάρκεια του Eurogroup συνεχίστηκαν οι επιθέσεις με κοσμητικά στον Βαρουφάκη από Ευρωπαίους υπουργούς, κάτι όχι πρωτότυπο, ενώ άγνωστο πόσο ευγενικά συμπεριφέρθηκε ο Σώυμπλε, που όμως είχε προλάβει να στείλει τους δημοσιογράφους για τουρισμό, προεξοφλώντας κατά την προσέλευσή του ότι δεν θα υπάρξουν ειδήσεις.
Μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα
Ο σκληρός Απρίλης μπήκε με απειλητικό καιρό και εξίσου απειλητικές πολιτικές προβλέψεις.Το τελευταίο 15θήμερο όλα τα μέτωπα συνέχισαν να είναι ανοιχτά πριν και μετά το Πάσχα, με μια μικρή ανακωχή ίσα ίσα για την Ανάσταση. Η «κραυγή αγωνίας» από τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Πανούση σε πρωτοσέλιδο άρθρο των Νέων με το ερώτημα «Νοείται Αριστερά του τίποτα;» αναφορικά με την κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών από μια χούφτα αντιεξουσιαστές προκάλεσε ως πολιτικός χειρισμός αλλά επί της ουσίας ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Αντιμετώπιζε με επιχείρημα την αμφισημία μεταξύ «προκλητικής εισβολής» και «ανώδυνης διαμαρτυρίας».
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο σε καθεστώς δημιουργικής ασάφειας
Φίλες και φίλοι αυτής της στήλης, εσείς κι εγώ χαθήκαμε εδώ και τρεις εβδομάδες μετά τις Χίλιες και μια νύχτες της 10ης Μαρτίου. Χαθήκαμε όπως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Διότι δεν χάνεται κανείς μόνο στα παραμύθια αλλά και μέσα στον λαβύρινθο των τεχνολογικών αλλαγών, για τις οποίες ευθύνεται και κοπιάζει ο αγαπητός Περικλής Δουβίτσας, εκδότης της Νεφέλης και αυτού εδώ του ιστότοπου, που για να ανανεωθεί έπρεπε να χαθεί και να ξαναβρεθεί, όπως ακριβώς το μαγικό δαχτυλίδι αλλά και η πολυαγαπημένη μας πατρίδα (είμαι υπό την επήρεια ακόμη της εθνικής παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου).
Χίλιες και μία νύχτες
Δεν ξέρω πόσο απολαυστικά ήταν εκείνα τα παραμύθια που άκουγε σε συνέχειες ο Σαχριάρ τις περίφημες Χίλιες και μία νύχτες αλλά φοβάμαι ότι αυτό το ευρωελληνικό σίριαλ (killer) από βδομάδα σε βδομάδα, πότε με τον Αλλαντίν και το Μαγικό Λυχνάρι, πότε με τον Αλή Μπαμπά και τους Σαράντα Κλέφτες, κάνει κακό στην υγεία όλων και, πριν από καθετί άλλο, στην πολιτική και στην οικονομία της χώρας, στους δύο βασικούς άξονες που προσδοκούμε να μας βγάλουν από την κρίση.
Είναι γι’ αυτό δύσκολο να συνοψίσει κανείς μια εβδομάδα ουσιαστικής στασιμότητας της οικονομίας και της κοινωνίας όπως η προηγούμενη που, όμως, ήταν γεμάτη ανατροπές αλλά ελάχιστα βήματα διακυβέρνησης στην οποία όλοι προσβλέπουμε. Ξεκίνησε με τη διατύπωση των έξι μεταρρυθμίσεων ενόψει του χτεσινού Eurogroup.
Η δημιουργική ασάφεια και το τεστ των έξι μεταρρυθμίσεων
Η κυβέρνηση έκλεισε τον πρώτο της μήνα και, από την πρώτη μέρα, η κάθε ξεχωριστή μέρα συνεχίζει να κρύβει διαφορετικές εκπλήξεις αλλά με έναν κοινό παρονομαστή: την πολιτική φόρτιση, γεμάτη προβλέψεις, απειλές, αναταράξεις, προσδοκίες, αβεβαιότητες. Η ενοποίηση του ευρωπαϊκού και του διεθνούς πεδίου με τα εσωτερικά μέτωπα παραμένει εξαιρετικά στενή, ίσως μια γεύση παγκοσμιοποίησης που δεν είχαμε διανοηθεί τόσο άμεση και την οποία τώρα μόλις κατανοούμε στην κοπιώδη προσπάθεια εγγραμματισμού μας σ’ αυτήν. Οι συναρτήσεις είναι περίπλοκες και η ισορροπία ανάμεσα στα προβλήματα της τρέχουσας πραγματικότητας και το μέλλον της χώρας βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί. Μαντέψτε ποιος κάνει τον ακροβάτη.
Γλυκιά συμμορία εναντίον γκρίζων κοστουμιών;
Όσο κι αν είναι κρίσιμα τα επόμενα εικοσιτετράωρα αυτής της εβδομάδας για τη χώρα και για τη ζωή του καθενός μας, δεν μπορεί να μην εντυπωσιαστεί κανείς από την ίδια την υπερπαραγωγή που παίζεται για χάρη και με την πρωταγωνιστική συμμετοχή μας στο θέατρο της Ευρώπης. Η νέα ελληνική κυβέρνηση παίζει κέντρο σε ένα θέαμα που υπερβαίνει τους θεσμούς και στο οποίο οι εντυπώσεις υπερισχύουν συχνά των θέσεων, οι αιφνιδιασμοί της πλοκής. Οι πρωταγωνιστές διεκδικούν τους ρόλους τους πάνω στη σκηνή εναλλάσσοντάς τους ενόσω το ίδιο το έργο εξελίσσεται ή μήπως παίζονται πολλά έργα ταυτοχρόνως; Μπροστά στα μικρόφωνα η performance του μονολόγου εκάστου είναι τόσο πειστική που γίνεται εύκολα πιστευτή, παρά το γεγονός ότι τα επιχειρήματα είναι διαμετρικά αντίθετα. Σε αντιδιαστολή με τις συνήθεις τακτικές, οι αντίπαλοι δεν διεκδικούν την μπάλα, αλλά υποστηρίζουν ότι η μπάλα βρίσκεται στο αντίπαλο γήπεδο και περιμένουν από τους άλλους να την κλοτσήσουν. Η κερκίδα, από τη μεριά της, αναζητά την μπάλα ανάμεσα στις λεπτές φραστικές αποχρώσεις που κρύβουν χαοτικές διαφορές (παράταση του «τρέχοντος προγράμματος» ή παράταση της «τρέχουσας δανειακής σύμβασης»).
http://chronosmag.eu/index.php/index.php/th-pl-sl-s-p-1722015.html
Κάθε Τρίτη – πολιτικό σχόλιο – Χρόνος
Η πολιτική επέστρεψε για τα καλά και έμεινε εδώ μαζί μας όλη την προηγούμενη εβδομάδα, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των ξένων Μ.Μ.Ε. αλλά, κυρίως, των Ελλήνων πολιτών. Μέσα σε ατμόσφαιρα σταθερής αναμονής και «εποικοδομητικού» διαλόγου, που άλλοι θεώρησαν έναρξη των διαβουλεύσεων και άλλοι της διαπραγμάτευσης, Ρώμη, Παρίσι και Βρυξέλλες γνώρισαν από κοντά τον Αλέξη Τσίπρα. Είδαμε στις οθόνες μας τον Ρέντσι να περιορίζει τη γενναιοδωρία του σε μια γραβάτα γραφειοκρατικής παραγωγής, τον Ολάντ να δηλώνει τη γενικόλογη συμφωνία του εναντίον της λιτότητας αλλά και την προειδοποίησή του για την τήρηση των συμφωνιών, τον Γιουνκέρ να πιάνει από το χέρι τον Αλέξη-παιδί-μου αποφεύγοντας κοινές δηλώσεις μετά το τέλος της συνάντησης και, ξανά, Σουλτς με τη γνωστή συγκατάβαση, να δίνει συνέντευξη σε γερμανική εφημερίδα λίγο μετά την αναχώρηση Τσίπρα κάνοντας λόγο για πιστωτική ασφυξία.
Κάθε Τρίτη – πολιτικό σχόλιο – Χρόνος
Ας κρατήσουμε αυτή την 25η Ιανουαρίου 2015. Θα χρειαστεί να αναφερθούμε πολλές φορές στο πριν και το μετά, μετρώντας τις μέρες που θα μας χωρίζουν από αυτή την ημερομηνία στο μέλλον. Είναι η ημερομηνία κατά την οποία ανατράπηκαν οι ισορροπίες παραγωγής του κυρίαρχου Λόγου της κρίσιμης περιόδου και η αναμέτρηση με την κρίση πήρε νέα διάσταση. Αυτό που δρομολογήθηκε δίνει την αίσθηση όχι μιας απλής επανεκκίνησης αλλά μιας ριζικά διαφορετικής πορείας, ορισμένοι υποστηρίζουν και παραδείγματος. Ο «σοφός λαός» αποφάσισε δημοκρατικά. Αυτή η απόφαση ήταν στη θριαμβευτική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα την Κυριακή το βράδυ στα προπύλαια του Πανεπιστημίου ο ήλιος της ελπίδας που ανατέλλει, ενώ για τον Αντώνη Σαμαρά μια βαριά σκιά σύννεφων που προμηνύουν βιβλική καταστροφή και grexit.
http://www.chronosmag.eu/index.php/th-pl-sl-s-p-322015.html
