Category Archives: Αρχική
Eίναι η διακυβέρνηση φίλοι μου!
Η Δευτέρα δεν θα είναι απλώς μια άλλη μέρα. Εγκαινιάζει μια εβδομάδα με αποφασιστικές πολιτικές εξελίξεις,γειωμένες στον άξονα της νέας διακυβέρνησης της χώρας. Η στρατηγική μνημόνιο–αντιμνημόνιο θα αποτελεί οριστικά παρελθόν κι όσοι παρά ταύτα επιμένουν δεν θα δίνουν παρά μια μάχη οπισθοφυλακών. Όσο πιο γρήγορα η νέα κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση που θα προκύψει, σταματήσουν να παίζουν κλεφτοπόλεμο με το μνημόνιο που έχουν έτσι κι αλλιώς υπογράψει, τόσο το καλύτερο για τη διαχείριση του συμβολικού κεφαλαίου που διαθέτουν –πολιτικού, διαχειριστικού, ιδεολογικού και ανθρώπινου–, στην προσπάθεια που θα απαιτηθεί τους επόμενους μήνες.
ο πολιτισμός της καθημερινής ζωής ως εργαλείο παρέμβασης σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης
Τα τελευταία χρόνια, μέσα στις καθημερινές συνθήκες έκτακτης ανάγκης και κρίσης, γίνεται καλύτερα αντιληπτή η σημασία που έχει η διακυβέρνηση της καθημερινής ζωής και της βιωμένης κουλτούρας. Ακούγοντας και διαβάζοντας τις καλές ή κακές ρητορικές προσεγγίσεις των μεγαφώνων της εικονικής πραγματικότητας, κατανοούμε πόσο η προσέγγισή τους –άλλοτε προκαλώντας φόβο και άλλοτε δίνοντας ελπίδες– βρίσκεται μακριά από την καθημερινή ζωή και πόσο ασύγκριτα παραγωγικές είναι οι ιδέες και οι πράξεις που οδηγούν σε παρέμβαση στην καθημερινότητα. Η βιωμένη κουλτούρα και όχι οι ιδεοληψίες, οι πρακτικές διακυβέρνησης και όχι οι αξιωματικές διακηρύξεις, η γνώση και όχι οι φαντασιώσεις, οι μεταρρυθμίσεις και όχι οι αγκυλώσεις, αλλάζουν την πραγματικότητα.
http://www.chronosmag.eu/index.php/p-pls-th-gl-ps-s-sth-g.html
ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ τεύχος 105-Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ελληνικής πολιτιστικής πολιτικής
Όλγα Σουφλιά
Καταργήσεις φορέων, συγχωνεύσεις οργανισμών, απολύσεις εργαζομένων και δραματικές μειώσεις στο ύψος των κρατικών επιχορηγήσεων: επιπτώσεις της λεγόμενης οικονομικής κρίσης που ασφαλώς πλήττει και το χώρο του πολιτισμού· μιας κρίσης που – σε συνδυασμό με τη επικρατούσα στρεβλή θεώρηση του πολιτισμού ως είδους πολυτελείας και την αμηχανία που προδίδουν οι συνεχείς μεταβολές στη μορφή του αρμόδιου Υπουργείου- προκαλεί έντονη ανησυχία για το μέλλον της πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας. Και κυρίως εγείρει κρίσιμα ερωτήματα για το περιεχόμενο, το ρόλο και τον τρόπο άσκησης της πoλιτιστικής μας πολιτικής.
Αυτά τα ερωτήματα απαντά –με αξιοσημείωτη ευθύτητα και ρεαλισμό- η Μυρσίνη Ζορμπά στο βιβλίο της Πολιτική του Πολιτισμού-Ευρώπη και Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα.
Η πολιτισμική δημοκρατία ως κεντρικό πολιτικό ζητούμενο
Είναι θετικό ότι ένα πρόγραμμα πολιτισμού, όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να γίνει αντικείμενο διαλόγου και μέσα και έξω από τις κομματικές γραμμές. Θα ήταν μια μεγάλη πρόοδος της δημοκρατίας, αν αυτό γινόταν κανόνας, και επίσης πολύ σημαντικό, αν αυτό αφορά τον πολιτισμό, μια έννοια και έναν χώρο της πολιτικής που βρίσκεται στο περιθώριο, σε μια περιοχή που η άγνοια συναγωνίζεται τις προκαταλήψεις. Οι επτά θέσεις που ακολουθούν, είναι μια συμβολή στη συζήτηση αυτή.
http://www.avgi.gr/article/4739133/i-politismiki-dimokratia-os-kentriko-politiko-zitoumeno
Το πρόγραμμα πολιτισμού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Κριτική και προτάσεις
Αν δεν υπάρξει ένα συντεταγμένο σχέδιο πολιτικής πρωτοβουλίας, οι αλλαγές που θα πραγματοποιηθούν κινδυνεύουν να γίνουν ερήμην των πιο ευάλωτων ομάδων, ερήμην του δημοσίου συμφέροντος, ερήμην της κοινωνικής αλληλεγγύης που κρατάει μια κοινωνία πολιτισμικά ζωντανή.
Η δημοκρατία στην καθημερινή μας κουλτούρα, δηλαδή εκεί όπου συγκροτείται η ταυτότητα του δημοκρατικού πολίτη, είναι η καλύτερη γραμμή άμυνας της δημοκρατίας απέναντι στους εχθρούς της κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Μια τέτοια πολιτισμική πολιτική οφείλει να επινοήσει η Αριστερά εάν θέλει να αλλάξει τη σημερινή κρίσιμη και μοιραία πραγματικότητα.
Tο μουρμουρητό του πολιτισμού σήμερα- του Γιώργου Τζιρτζιλάκη-Chronosmag.eu- Σεπτέμβριος 2014
Πολιτική και πολιτισμός είναι το θεματικό ζεύγος που αναδεικνύει ήδη από τον τίτλο του το βιβλίο της Μυρσίνης Ζορμπά. Εδώ καταθέτουμε σημειώσεις στο περιθώριο του βιβλίου και το παράδειγμα της αμοιβαίας σύντηξης της «δύσκολης» υψηλής και λόγιας κουλτούρας με τις νεότερες, και τις παραδοσιακές, μορφές λαϊκού πολιτισμού. Ίσως σε μερικούς οι έννοιες αυτές να είναι ελκυστικές και δυναμικές αλλά σε άλλους μπορεί να φαίνονται αμήχανες ή ακόμη και κουραστικές, με τον τρόπο που τις συζητάμε και τις θέτουμε εν έργω. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο χάρισμα του βιβλίου, το οποίο γίνεται περισσότερο διακριτό στην ενότητα που αφορά τις «πολιτικές του πολιτισμού» από τη δεκαετία του 1950 και μετά, στην Ελλάδα. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη συμβολή του βιβλίου επειδή ακριβώς συστηματοποιεί, συγκρίνει και ερμηνεύει δεδομένα και τεκμήρια με ευρηματικό τρόπο.
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα-Έθνος-5.9.2014
Ζούμε τη μετατροπή των δικαιωμάτων του πολίτη σε φιλανθρωπική ελεημοσύνη
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22802&subid=2&pubid=64053755
Η μεταρρύθμιση της πολιτισμικής πολιτικής-βιβλιοκριτική του Γιάννη Παπαθεοδώρου-27.07.2014
Πολιτική του Πολιτισμού στην Ελλάδα της κρίσης: Όροι και συνθήκες της αλλαγής παραδείγματος
Πάντειο Πανεπιστήµιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστηµών
Σχολή Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισµού
Τµήµα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισµού
Πρόγραµµα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
Διαχείριση Πολιτιστικών Οργανισµών
σε περίοδο κρίσης
Πρακτικά Διηµερίδας (31 Μαΐου-1 Ιουνίου 2013)